عاشق - یافاطمه زهرا

نویسد کشته حسرت به قبرم
بر این آتش خدایا ده تو صبرم
ز یاد تو عزیزا دل نشویم
و گر بر روی قبرم سبزه رویم
بگفتا گر مصری خود بدانی
تو صبری کن نویسم امتحانی
بگفتم هر چه بادا باد دلبر
به راه عشق تو آییم با سر
نترسم چون که توفیقش براه است
در این طوفان مرا کشتی پناه است
مرا او باده ای دادش پر از می
بگفتا نام آنرا گویدش وی
بگفتم باده ده گر زهر باشد
بنوشم چون شکر گر نهر باشد
به عشقت باده را من سر کشیدم
بلی نوشیدم و نامش شنیدم
زدست نازدارش می گرفتیم
کدامین می رهش با سر برفتیم
بگفتم ای عزیزا سر کشیدم
بگو نامش که سر تا پا شنیدم
بگفتا حال خود دریاب و بنگر
که روز از نو شد و عید آمد از در
بگفتم چشم من بر دست ساقی ست
که هشیارم من و این باده باقی ست
ایا طاووس زیبا گو تو فرمان
به راهت می گذارم این سر و جان
بگفتا مکه باشد این پیاله
تو بعد از عید داری این حواله
بگفتم یار من جانت سلامت
تو صاحب مکه ای ما را تو حاجت
بگفتا جام های می مهیاست
پر آن خمهای می وصلش به دریاست
بگفتم یار چون هستی غمم نیست
ز دستت می بگیرم درد من چیست؟
ز بسیاری خم ما را مترسان
نگردم سیر از خمهایت ای جان
بگفتا آفرین بر جانت عاشق
نظاره میکنم هر آنت عاشق